Hauer, Dick, Scott i Vangelis - cztery pokłony

Philip K. Dick zmarł w 1982 roku na serce, udręczone narkotykami i alkoholem. Miał 54 lata. Jego twórczość to w zasadzie SF, ale kryjąca ogromny potencjał myśli, emocji i żądz.

"Przez ciemne zwierciadło" - to powieść, która jak żadna inna powaliła mnie i rozsmarowała psychicznie. Niemal wpędziła w jakąś mistyczną depresję. Jej absolutną niezwykłość wyczuli twórcy filmu pod tym samym tytułem - klasycznie nakręcony (z obsadą: Reeves, Ryder, Downey Junior, Ferguson i in.) został przerobiony na animację.
To opowieść o monstrualnej, ukrytej samotności tkwiącej w mózgu i produkującej wyjątkowo sprawne i podstępne demony. Z najbardziej pokręconym "unhappy endem".

Ridley Scott natomiast oddał Dick'owi swój geniusz, tworząc film najwybitniejszy w historii w ogóle  (moim zdaniem, oczywiście) - "Łowcę androidów", na podstawie "Czy androidy śnią o elektronicznych owcach?". Artystycznym, emocjonalnym i filozoficznym apogeum jest niewątpliwie scena śmierci Roy'a Batty'ego, w której nie przeszkadza nawet numer z odfruwającym gołębiem... Skoro człowiek decyduje o sobie, a nie nieistniejący zresztą bóg jakiś, to brak takiej wolności musi być potwornym cierpieniem...
Kto ciekaw, znajdzie w sieci, kto nie - niech się pocałuje w dupę.

Wielkie dzięki, że Scott podjął współpracę z Vangelisem. I jeszcze większe za dobór aktorów. Ford, Olmos, Brion James, Cassidy, Deryll Hannah, no i on - Rutger Hauer (czyli replikant Roy).
Niestety właśnie zmarł.

Odszedł Android. Tym razem na zawsze. - jak napisał mój stary przyjaciel, z którym "Bladerunner'a" oglądałem chyba z dziesięć razy w studenckich czasach w oparach marychy, przy butelce gorzały o nazwie, której nie pamiętam (już takiej nie ma). Dzięki temu nie popadliśmy w spokojną beznadzieję, która wylewa się z Philipa K. Dicka. Bo u niego wszystko kończy się tak spokojnie, że aż strasznie.
Koniec pieprzenia. 

"Szkoda, że nie dane jest jej żyć! Choć z drugiej strony, komu jest to dane?!"
Tyle mam do powiedzenia w tej sprawie.